मैले त आकाश पनि सित्तैमा पाए
मैले फेर्ने प्रश्वास, हावा !
म बाँच्ने माटो, पृथ्वी पनि !
यी गुलावी ऋतुहरु, अनि मधुमासहरु !
आमाको कोखबाट ओर्लिएपछि
ती सुन्दर चराहरुको आवाज,
ती कोकील र मयुरहरुको सुन्दर अदा !
ती मरीचिका हेर्ने चाहना, ती हिमान्चल र महासागरका बहुरंग, ती औरा यी सबै सबै !
त्यो स्वतन्त्र काश: तल
बर्षात अनि शिशिरका रहस्य,
प्रेम र शान्तिका हृदय !
यी सबै पाए !
तर नपाएको केहि थिएन !
गुमाएको पनि केहि थिएन !
केहि धेरै बाँच्दै गर्दा, केहि छोडेर जाँदै गर्दा पनि
यी अथाह सबै सबै जिएर आए !
नमागी पाए !
……..!
