शोभा काफ्ले खतिवडा 
शान्ति:
सगरमाथाको शिरबाट एउटा लिएर आउँन हामी विरुवा चिनेर !
हरेक मुटुमा टुपुक्क रोपौँ शान्तिको त्यो बिरुवा भनि मिलेर
कर:
कर कर भनेर यसरी नडराऊँ है हामी !
कर, ब्यापारी र उद्योगी ब्यवसायीसित लिने हो !!
कर त देश चलाउन लिनै पर्छ हरेक मुलुकले !
किनकी कर देश विकासमा प्रयोग हुने हो !!
देश पनि हाम्रो र समृद्दिको चाहना पनि हाम्रो !
त्यसैले सक्नेहरुले कर बुझाएकै अति राम्रो !!
तर सरकारको दायित्व हो जनता खुशी र सुखी राख्ने !
यसैले नसक्ने मानिससित कुनै पनि शिर्षकमा कर नलिएको राम्रो !!
वर्षा :
वर्षा वर्षा भनेर नडराऊ तिमी हरपल यसरी !
नरुझ्ने पानीको सितल र सुन्दर ओत मात्र हुँ म !
म बाढी पहिरोसित नमिसिने जल हुँ !
सिचन गर्छु मेरो धरालाई अन्न प्रसस्त फल्ने गरी !!
घाम :
म नपोल्ने घामको पनि उज्यालो मात्र हुँ !
यो जगत मात्र फलिभूत पार्दछु मेरा शक्तिहरुले !
म दिने मात्र हुँ हरेकलाई लिन चाहना म राख्दिन !
हरपल दिन मात्र पाऊँ र गर्जो होस यो जगतलाई मेरो चाहना यस्तै राख्दछु म !!
एकथरी पवित्र सिमसिमे झरी पनि त हुँ म !
धर्तीलाई सिंचन गरेर उर्वर पार्ने जलधार मात्र हुँ म !!
चन्द्र:
म सितल शान्त सुन्दर उज्यालो हुँ जगतको अँध्यारो मेटेर मन भरी मायाँ पस्कने !
अँध्यारो रातमा शोभा बनेर उज्यालो मायाँ हृदयमा पस्कने !!
फूल :
कतै फूल फुल्यो भने पनि तिमीले मलाई नारी नै भनि सम्झनु !
तिम्रो मायाँ यो धरामा सजाउने एउटा सुन्दर फूलबारी सम्झनु !!
जहाँ नवपालुवामा कोपिला फुट्छन मायाँको रंग लिएर !
जहाँ धरा मगमगाउँछ विकास र समृद्दि काँख भरी बोकेर !!
त्यहाँ मानवीय पन छताछुल्ल पारेर हरेक मन हाँसेको हेर्ने मिठो फूल झैँ एउटा पल हुँ म !
समय हो मेरो नाम, यसैले म भूत विर्षदै भविश्यको योजना कोरेर वर्तमानमा रमाउने एउटा अपूर्व मायाँले भरिएको मन मात्र हुँ म !!
श्रोत:
किनकी म यो धरामा सन्तान दिने पवित्र एउटी श्रोत हुँ म !
म मायालु एउटी जननी पनि हुँ काखमा सन्तानको तोतेबोलि सुन्नका लागि आफ्नो अस्तित्व मेटाउन रमाउने !!
छोरी:
म छोरी पनि हुँ हरेक पुरुषकी; यसैले मसित अन्य कुन चाहना नराखीदिनु !
बरु सके छोरी सम्झेर त्यो फूलको बोटमा ममताको मिठो जल र जतन हालीदिनु !!
देश :
म देश हुँ तिम्री जन्म धरा एउटी !
कतै तिम्रो पनि छाती चस्क्यो भने
तिमीले तिम्रै देशलाई सम्झनु
नावालक आफ्ना सन्तान सम्झि
यो देशको अपूर्व मायाँ गरिदिनु
हृदय:
कतै हृदय भावविह्वल बने यो देशको छाती आफ्नै सम्झनु !
जन्म दाताको छातीलाई जस्तैगरी ये देशको पनि कति कति मायाँ गरिदिनू!!
किनकी यो हामी तीनकोटीको आश्रय स्थल हो !
हरेक कुराले सम्पन्न कुवेरको भण्डार देसका युवा र अग्रज मिलेर बनाइदिनु !!
*शोभा काफ्ले खतिवडा लेखक, साहित्यकार, सामाजिक अभियन्ता हुनुहुन्छ ।
