खै किन घरीघरी ।
पूरा नयनभरि ॥
आइरहने याद,
जो छैन वरिपरि ॥
😭💔😭
हो छोडेर गए जस्तै लाग्दैन ।
मसँग नभए जस्तै लाग्दैन ॥
कति बोलाएँ बोल्नुहुन्न किन,
आयो त्यो प्रलय जस्तै लाग्दैन ॥
😭💔😭
बोलाए झैँ सुनेर अति रोएँ ।
ढोका झ्यालै थुनेर कति रोएँ ॥
झझल्को अझै नि कति हो कति,
तारा हेरेर तिनै जति रोएँ ॥
😭💔😭
समय बित्दै जाँदा झन् झन् सम्झेको छु ।
उपदेशका देव वचन् सम्झेको छु ॥
काट्नै आउनेलाई पनि छायाँ दिन,
ऊ रुख उभिएका छन् सम्झेको छु ॥
🙏🌳🙏
जुन दिनदेखि यो घरको छानो छैन ।
त्यही दिनदेखि यी आँखा ओभानो छैन ॥
देख्दैछु गगनमा एक तारा चम्किलो,
धर्ती शून्य बरू आकाश बिरानो छैन ॥
😭💔😭
दिमागले बुझेको कुरा नि मनले बुझ्दैन ।
मुनाको कुरा जसरी त्यो मदनले बुझ्दैन ।
नदीले बगाएपछि आँसुले फर्काउँदैन,
एक्लै हुँदासाथ यो कुरा नयनले बुझ्दैन ॥
💔😭💔
मूल खाँबो ढल्यो अब मेरो घर छैन ।
मुटु टुक्रा पर्यो अब मेरो भर छैन ॥
जो थियो मेरो हौसलाको एउटै मूल,
सुक्यो जिन्दगी अब मेरो रहर छैन ॥
💔😭💔
धेरै भएर पनि खाली भएको छु ।
खास शून्य त यसपालि भएको छु ॥
फूल सुकिसकेको उजाड बगैंचा
नसोध भो कस्तो त्यो माली भएको छु ॥
😭💔😭
सूर्य पौडेल, बा नपा-१३ बागलुङ
