दिलमा बसेर दिल, दुखाएर गई

दिलमा बसेर दिल, दुखाएर गई ,

अनि आँशुको मुहान,फुटाएर गई ।।

हसाउने रमाउने, हजार छन् यहाँ,

तर एउटै मान्छेले, रुवाएर गई ।।

यति धेरै चोट दिई,चोट माथी उस्ले,

र त चोटैले ती चोट,भुलाएर गई ।।

माया नगरेकी हैन,औधी गर्थी माया,

था’ छैन कसरी मन, बुझाएर गई ।।

तिमी बिना मर्छु भन्थी,भन्दिन धोका दिई,

साथ छोड्नुको कारण, लुकाएर गई ।।

– राज कुमार धिमाल

बर्दिबास ३ महोत्तरी (हाल हेटौंडा)