कायर त म छु नै !!
तर यत्ती सम्म कि :
त्यो कायरता प्रस्फुटन गर्ने शक्ति समेत म बाट बिलिन भएको छ ।।।
हिजोका साथहरु आज यादमा परिणत भएका छन ।।
खुशिहरु एकाएक दु:ख बनेर :
होलिको रङ्ग झै सरिरभरी पोतिन लालायित बनेका छन ।।
हासोहरु लुब्द भएर :
मेघ गर्जनका साथ बर्षाद हुनु पुर्ब बादलले ढाकेको आकाश जस्तो भएको छ अनुहार ।।
अनि हिजो तिमलाइ हेर्न लालायित यी अँखाहरु बाट :
बर्षाद झै बर्षन थालेका छ्न अशुका भेलहरु ।।।
तिम्रो मृत्यु पश्चात् :
तिमलाइ भेट्न लालायित यी पाइलाहरुले :
आफै भुइँमा गाडिन सिके ।।
तिमलाइ हेर्ने यी चंचल अँखाहरुले :
आफैमा लगाम लगाउन सिके ।।
तिम्रो उपहार आँसु, दुःख, पिडा र पिरले :
आफैलाइ दबाउन सिके ।।
तिमी प्रतिका गुनासाहरुले :
आफैलाइ निशब्द बनाउन सिके ।।
मानिसहरुको भिडमा रमाउने यी मनहरुले :
एकान्तमा बसेर घन्टौंसम्म रुन सिके ।।।
तर कहिल्यै गुनासो गरेनन् कि :
“हामी प्रेममा थियौ । र प्रेम गर्नु गल्ती थियो ।”
तर बिडम्बना :
गल्ती त त्यो `अप्रत्याशित मृत्यु´को थियो ।।।
